لکّو بنه، حلوای سنتی عشایر طایفه جشنی (گیشنی)

لکّو بنه (Lockoo bane) حلوای سنتی عشایر جشنی در شهرستانهای ارسنجان و سرچهان در شمال استان فارس است. این حلوا از ترکیب بنه (پسته وحشی) با شکر، خرما یا عسل تهیه می‌گردد.
ابتدا بنه را آسیاب و سپس الک می‌کنند تا مغز آن جدا شود. مغزهای جدا شده را درون سینی آلمینیومی یا رویی روی اجاق با آتش ملایم، اندکی گرم و در همین حین، شیرینی حلوا (شکر یا عسل یا خرما) را اضافه و کمی آب روی آن پاشیده می‌شود. مخلوط تهیه شده را هم می‌زنند و سپس از روی آتش برداشته و به اندازه کافی ورز می دهند تا حلوا به روغن بیفتد (بنه دارای مغزی روغنی است که با گرما روغن پس می دهد) سپس به اندازه دلخواه گرده گرده کرده، درون ظرف و در فریز نگهداری میکنند و به مرور مصرف می‌شود(توصیه: حلوا درون پلاستیک سربسته در فریز قرارداده شود تا بو نگیرد). این حلوا، بسیار مقوی است و موجب تقویت قوا و سیستم ایمنی بدن می گردد و درمان خوبی برای

چیق بافی و سوند بافی

سلام. یکی از اصول احیا یا ساخت خانه های بوم گردی استفاده از مصالح یا وسایل بومی محل هست. برا ساخت دیواره کومه ها، از سنگ استفاده شده و به اجبار برای استحکام بهتر دیواره و سقف، از میله های آهنی استفاده می‌شود اما مخفی خواهد شد تا نمای بومی خانه را به هم نزند. برای پوشش سقف کومه ها هم از گرز یا همون پیش (برگ بلند نخل) که بومی روستای باچان هست، استفاده خواهد شد. در استان‌های جنوبی کشور مثل هرمزگان و بوشهر، از چیدن کنار هم و بافتن پیش نخل، دست ساخته هایی درست می گردد که سوند (sevend) نامیده می‌شود و این کار را سوندبافی می‌گویند. سوندبافی همانند چیق بافی ما قشقایی ها هست با این تفاوت که در چیق بافی، از نِی و در سوندبافی از پیش یا گرز نخل استفاده می‌شود. سوند را اغلب برای پوشش سقف خانه ها استفاده می‌کنند. اگرچه سوند بافی در روستای باچان رایج نیست اما از گذشته برای سقف گله دانی ها،

چاه (چاهک) مالداری عشایری Nomadic livestock well

💧چاه (چاهک) مالداری یا عشایری:
از گذشته های دور در مناطق عشایری که چشمه وجود نداشته و یا خشک شده، چاه‌های دهانه گشاد کم عمقی حفر می‌شده تا به وسیله دول (ظرف چرمی یا پلاستیکی) و طناب از چاه آبکشی و برای شرب دام و انسان استفاده گردد. این چاهک ها اغلب در کنار آبراهه ها و مسیل ها یا در مسیر جریان آب زیرزمینی و در نقطه ای که سیل گیر نباشد (همراه با شناخت مسیر جریان آب زیرزمینی) حفر و با سنگ چین نگهداری می‌شده است.
در مسیر روستای باچان به شهر فراشبند و در انتهای دشتی با نام بیدزرد، از نمونه این چاهک ها به صورت متعدد و پی در پی حفر شده و به چاترکمن، چاه تیرکمان یا چاه تیرکمون، شهرت دارد. مشابه این چاه‌ها در مناطق عشایری شهرستانهای ارسنجان، پاسارگاد و سرچهان هم وجود دارد که هر کدام به نام خاص و یا به نام فردی، مشهور است (از جمله چاه حسین، چاه انجیر).
در سال‌های پر بارش، آبراهه مجاور چاترکمن جریان می یابد و چاهها سرریز می‌کند و در فصل های کم بارش که جریان آب وجود ندارد، می‌توان از آب چاه برای شرب دام یا انسان استفاده کرد (که البته شرب انسانی توصیه نمی‌شود).
برای رسیدن به چاترکمن،

آموزش ترکی قشقایی: احوالپرسی، مهربانی و تعارف:

💎💎آموزش ترکی قشقایی: احوالپرسی، مهربانی و تعارف:
سلام: سالام salam
خوبی: یاخچیینگ yaxçiyang
سلامتی: ساقینگ saqlig
بفرمایید: بویورون یا بویورینگ buyuring، buyurun
بفرما: بویورbuyur
چطوری: نیجینگ nijeyang
سلام برسون: سالام یتشدیر salam yeteşder
خدانگهدار: تابشوردوم تاریا tabşurdum tariya
خوشبخت: خوشبخت xoşbəxt
خوشبخت شدم: خوشبخت اولدوم xoşbəxt oldüm
از دیدنت خوشبخت شدم: سنین گرودیگیندن خوشبخت(شاد- خوشحال) اولدوم  sanin gördigindan xoşbaxt oldum
بازم بیا: گِنَدِ گَل Grenəde gal
بفرما بشین:بویور اتور buyur otur
تو خیلی مهربانی: سن چوخ مهربانند sən çox mehrəbansng

✍محمدرضا قهرمانی
راه های ارتباطی ما:
🖊ارتباط با مدیر:
@bachantourism1
🤝لینک دعوت به کانال آموزش ترکی قشقایی:
https://eitaa.com/qashqaeidili
💎وبلاگ شرکت تعاونی باچان گشت:
Bachantourism.blog.ir
بخش آموزش زبان ترکی قشقایی
💎لینک دعوت به کانال شرکت تعاونی باچان گشت (گروه گردشگری و بومگردی باچان-bachantourism)👇 
https://eitaa.com/bachantourism

#bachantourism
#qashqaei
#Qashqaeidili
#قشقایی